Annemijn is de trotse eigenaar geworden van een super mooie, hele (4/4) viool uit laat 19e eeuw. Hoe deze viool bij haar is gekomen is een bijzonder verhaal. Dat willen we graag met jullie delen! Zie hier onder, “De geschiedenis van de oude viool.”
Op 23 december kwamen Klaas en zijn vrouw Joke de viool overhandigen. Een champagne momentje! Annemijn heeft de viool goed uitgeprobeerd en later samen met haar docent Arjen Beintema ook vergeleken met andere violen. Telkens bleef de warme klank van de viool van Klaas favoriet. We hebben er een uitstekende stok en een mooie vioolkoffer bij gezocht. Het eerste concert heeft Annemijn er al op gespeeld.
Wil je Annemijn en de viool live horen? Hou dan de agenda op deze website in de gaten. Ze heeft ook een kort filmpje opgenomen waarin ze het laatste gedeelte van “What A Wonderfull World” speelt. Omdat deze schenking van Klaas Pentiga een parel is in deze wereld en haar muzikale ontwikkeling verder helpt. Klaas bedankt!!
De geschiedenis van de oude viool. Ameland, 26-12-2023
Mijn vader Kornelis Jurrien Pentinga, geboren 22 maart 1902, speelde viool in zijn studententijd. Een snabbelaar. Net als zijn drie zonen Hans, Hein en Klaas. Uit mijn jeugd herinner ik me dat zijn viool op zolder lag. Na de oorlog heeft mijn vader zijn viool niet meer aangeraakt. Mogelijk door alles wat hij heeft meegemaakt. Dat is gissen want hij heeft nooit met één woord over de oorlog gesproken. In 1964 ging ik het huis uit en heb de viool niet meer gezien. Joris, de zoon van mijn onlangs overleden broer Hein belt me: “Hoi oom. Bij het opruimen van de boerderij van Pa vond ik een oude houten kist. Er zat een viool in. Op de kist zit nog een stukje etiket met iets van…..Lessing…..Komt jouw dat bekend voor?” In de grote schuur lag de viool tussen een enorme berg rotzooi. Een scooter, fietsen, zetbank, auto onderdelen, etc…. Wij woonden op de Lessinglaan 40 in Utrecht. Het moest de oude viool van mijn vader zijn. De toets was ingesleten. Er was dus veel op gespeeld. Dan kan het nooit een slechte viool zijn. Op zoek naar een viool kenner. Vlak achter mijn ouderlijk huis woont een amateur vioolbouwer. De viool wordt voorzien van nieuwe snaren, de toets wordt gevlakt en krijgt een nieuwe kam. (Alleen op woensdag vioolbouwer. De rest van de week huisarts). Het leek hem een prima viool. Ik meld de viool aan bij het Nationaal Muziekinstrumenten Fonds (NMF) met de bedoeling er een Oekraïense vluchteling blij mee te maken. Er wordt gebeld! Julien, de buurjongen en zijn vriendje Johan staan voor de deur. Ik vertel over de viool. “Mijn moeder is violist” zegt Johan. Dat komt goed uit. Even later komt moeder Elske langs. Haar reactie was: “Een mooie warme klank”. Mij viel op dat het karakter van hoog tot laag het zelfde was. Dan toch maar naar één van de beste viool restaurateurs. Maki in Utrecht. Dat had de viool zo langzamerhand wel verdiend. Weer even later, november 2023: “Jazz aan Zee” in Ameland. Als senior snabbelaar en half inwoner van Ameland schrijf ik mij in. Daar ontmoet ik Annemijn (viool, 12 jaar) en Floris (piano, 9 jaar). Als jongste en oudste deelnemer spelen Floris en ik nog een deuntje voor publiek. Zo kwam ik in gesprek met vader Jeroen, Floris en Annemijn. Annemijn speelde nog op een 3/4 viool en was op zoek naar een 4/4 vertelde ze. Ik sta op en bel naar het NMF met de vraag of de viool al is toegezegd. Het antwoord was: “Nee”. Toen zei ik tegen Annemijn: “Als je vader mij trakteert op een Rivella, dan is de viool voor jou!” Daarna wisselden wij adressen uit op bierviltjes. De rest is bekend. Ik hoop dat het voor Annemijn een passende viool is en dat zij er nog veel plezier van heeft. Mijn vader zou er blij mee zijn. Dat weet ik zeker! Groet Klaas.
